Σήμερα το απόγευμα περίμενα στο σπίτι καλεσμένους.
Ήρθε ο πολύ γλυκός λύκος, το φίδι το τρομερό, περίμενα και την αράχνη δεν ήξερε αν θα προφτάσει -πλέκει βλέπεις καλτσάκια για τα 2000 εγγόνια της-.
Το πρόβατο έφερε και το φίλο του το γάιδαρο. Νέος επισκέπτης.
© Λήδα Βαρβαρούση
Χμμμ δεν είχα καρότα να σερβίρω…
Ο Δράκος της Λένας έφερε τα υλικά να φτιάξει τούρτα με το λύκο μιας και που “Ο Δράκος Κυριάκος” έχει σε λίγες μέρες τα γενέθλιά του.
Πετάχτηκε και “Το πουλί στην πρίζα”.
Χθές δεν ήρθε από εδώ επειδή ήταν η γιορτή των πουλιών. Είχε βγει έξω με τους φίλους του. Η Λούνα το σκυλάκι το περίμενε ανυπόμονα.
Αφότου χάσαμε τον Πιπέρη το περιστέρι, έχει ιδιαίτερη αδυναμία σε αυτό το πουλί που της μαθαίνει πολλά νέα πράγματα για τα κομπιούτερ.
Περάσαμε πολύ όμορφα. Είπαμε τόσα πολλά και ενδιαφέροντα, όπως κάθε φορά που συναντιόμαστε!
Δεν θυμάμαι από πότε άρχισε αυτή η αγάπη.Η αγάπη μου για τα ζώα του πλανήτη μας.
Ίσως από πάντα.
Όπως λέω και στα παιδιά όταν συζητάω μαζί τους, πάντοτε με ενδιέφεραν οι κινήσεις τους, η ανάσα, τα χρώματά τους, το πόσο διαφορετικά ήταν από μένα και τους υπόλοιπους ανθρώπους, οι αντιδράσεις και η αγνότητα στο βλέμμα τους.
Ένοιωθα πάντα ότι μπορούμε να επικοινωνήσουμε σε πολλά επίπεδα, χωρίς λέξεις μα μέσα από το βλέμμα και το χάδι.
Πνιγόμουν και ακόμα το παθαίνω όταν αντιλαμβάνομαι τη σκληρότητα και την εκμετάλλευση που δέχονται από εμάς τους …ευαίσθητους και εκλογικευμένους!